Gisteravond zijn de mannen in Noorwegen vertrokken. Wij mochten de vrijdag nog gebruiken voor het afwikkelen van de papierwinkel, de technische keuring en natuurlijk allerlei gezelligheden in Reims. Om ons vervolgens op te maken voor de eerste barre etappe naar Monte Carlo. Niet zozeer bar vanwege de omstandigheden, maar omdat we geacht worden het traject onafgebroken in zo'n 24 uur af te leggen.

Hoe het ons is vergaan, en hoe we ons in de allereerste proef hebben geklasseerd, hopen we je zaterdagavond mee te kunnen delen. Dan zullen ook de eerste foto's en misschien ook wel onboard filmpjes verschijnen. Tot snel!

Tegen de ochtend naderden we Beaune. Daar had de plaatselijke gemeente in een grote hal een Petit Dejeuner voor ons klaar staan. Letterlijk. Zo petit hebben we de broodjes nog nooit gezien. Dus haalden we de truuk van het twee keer inleveren van de vouchers nog maar eens uit. Jammie! Na ruim 700 kilometers begon de rally zich voor het eerst in het daglicht af te spelen. En hoe verder de ochtend vorderde, hoe zwaarder het werd. Als je een paar honderd kilometer geen spelletjes hebt, en eigenlijk meer aan het overbruggen bent, is dat zonder nachtrust heftig.

Gelukkig stonden er aan het eind van de dag nog wat spelletjes voor ons klaar, in de Alpen. Bij de laatste CH (tijdcontrole) vóór Monaco hadden Job en Jacco de bus slim geparkeerd en de spijkerbanden alvast klaargelegd. In no-time stonden onze drie voertuigen op vers rubber, klaar voor pakken sneeuw en plakken ijs... Een oplettende politieagent, echter, wist ons te wijzen op het feit dat wij -reizend in de richting van La Bollène, de start van de proef- bij het inhalen van wat bussen en auto's de doorgetrokken witte streep hadden overschreden. En ook al was hij het eens met het feit dat de streep eigenlijk niet zo goed zichtbaar was (want: gemaakt in 1980?) leek hem een schikking van € 90.- toch de enige goede oplossing.

Je begrijpt: in enorme tijdsnood is het lastiger logisch denken. Ineens kregen we de tripmaster niet meer strak en ook het vinden van de laatste afslag richting Col de Turini was moeilijker dan ooit. En -dit geloof je niet!- als je dan aankomt op de hoogstgelegen, beste bochten van Europa en je ziet een auto met caravan (???) voor je staan die precies dezelfde weg wil inslaan als wij maar dan niet voor het klassement, zakt natuurlijk het laatste beetje moed je in de schoenen.

Dankzij een snelle move van Han (voordringen heet dat in het Nederlands, geloof ik) waren wij de caravan nét voor om te beginnen aan de eerste proef van de Rallye Monte Carlo Historique. 14.375 hairpins met een gemiddelde snelheid van 47,200 kilometer per uur. Zo hard als je kunt, dus eigenlijk. En met een kapotte tripmaster hadden we verder toch geen enkele referentie, dus we zijn maar gegáán! Geweldig!

En dan via Sospel door naar Monte Carlo. Niet meteen naar de haven zoals een enkeling deed, nee, eerst naar het Monte Carlo Beach hotel. En dat is lastig te vinden als je ogen zo langzamerhand uit je hoofd puilen... En tóch zijn we er in geslaag. Finish! Ook Vroom/Vroom zijn, weliswaar met wat strafminuutjes, goed over het podium gekomen. Voor Hamer / Huis in 't Veld eindigde de dag in een klein drama. Na de hele nacht en dag al veel problemen te hebben gehad met de afstelling van de auto, gaf hij het op na Sospel. Bergaf rollend, en daarna gesleept, arriveerde de HF bij het Parc Fermee. En dan mag je van de AMC kiezen: finishen of sleutelen. Fons koos voor het laatste en ging niet over het podium. Bij de volgende update zullen we je vertellen hoe dat is afgelopen. Kom je vanavond laat nog even terug?