Als eenmaal de start/finish in zicht is, blijkt dat we ons precies aan de verkeerde kant én in de verkeerde richting van de 1000-mijl bevinden. De tijd begint nu echt te tikken. Op een doodlopend stuk zien we tussen de mensenmenigte door de eerste vintage-auto’s starten. Wij beginnen ons terecht zorgen te maken. Immers; wat is er genanter dan al bij de eerste C.O. (tijdcontrole) te laat te passeren? Met die vele vele duizenden mensen, talloze fans en gasten en honderden camerateams gaat dat op zo’n podium in de spotlights opvallen, beseffen we ons. De wanhoop moet van onze gezichten af te lezen geweest zijn, want een kleine horde politieagenten begint onmiddelijk en even nerveus collega’s op te roepen. Binnen 2 minuten rijdt er een cordon motoragenten op ons af. Met loeiende sirenes, dwars over busbanen, blind door rood en vooral véél snelheid  leggen we onder deskundige begeleiding ruim 20 kilometer door Brescia af om, hemelsbreed gezien, precies 450 meter verderop aan te kunnen sluiten in de startrij. Op tijd, dat spreekt voor zich. Met kloppend hart en een glimlach van oor-tot-oor bedanken we de Cabanierie. En niet voor de laatste keer, deze rit...

Aangezien alle 375 equipes geacht worden vannacht in Ferrara een hotelkamer te betrekken, gaat de start vlot. Elke 20 seconden wordt er op het podium een startnummer afgeroepen. Onder luid gejuich en het typerende geklik van de ontelbare digitale camera’s verdwijnen we in de nacht. Gelukkig hadden we de tegenwoordigheid van geest om midden op het podium (de startlijn) zowel de Halda als de klokken nog even ‘op 0’ te zetten. PC-1 startte namelijk onmiddellijk en zou al na 900 meter finishen. Om vervolgens meteen over te gaan in PC-2.     

De proeven van de Mille Miglia zijn lastig. Met regularities (zelfs Benjularities, Bart) zijn we natuurlijk wel bekend, maar om op honderdsten van seconden afgerekend te worden, is nieuw voor ons. En vervelend. Want het zijn de Italianen, Argentijnen en Duitsers die het hele jaar door niets anders te doen lijken te hebben. Wij moesten -met 0.61 en 2.36 seconden op respectievelijk proef 1 en 2- duidelijk nog even wennen. En ook PC’s 3, 4 en 5 tussen Desenzano en Verona waren met 0.50, 1.19 en 0.39 seconden verre van optimaal. Alhoewel alles ónder een halve seconde best behoorlijk lijkt, beginnen de punten pas te tellen als je binnen één tiende van een seconde blijft. De vijf equipes die aan het einde van deze dag tot de top behoorden, scoorden élk opgeteld (!) minder dan 0.2 (!) seconden afwijking over vijf (5!) proeven. Incredibile!

De aankomst om ongeveer 02:00 uur in Ferrara was bijna net zo overweldigend als het vertrek in Brescia. Als ik zeg dat er duizenden en duizenden mensen in het decor van authenthieke pittoreske straatjes stonden, doe ik het gepassioneerde volkje tekort. Ernstig tekort. Vol diepe indrukken besluiten we er maar in te duiken. Morgen is er weer zo’n dag. Gelukkig maar...